Rumi's Last Poem, On The Deathbed

Related Post:

Rumi On Death and Dying

Go, rest your head on a pillow, leave me alone;
leave me ruined, exhausted
from the journey of this night,
writhing in a wave of passion till the dawn.
Either stay and be forgiving,
or, if you like, be cruel and leave.
Flee from me, away from trouble;
take the path of safety, far from this danger.
We have crept into this corner of grief,
turning the water wheel with a flow of tears.
While a tyrant with a heart of flint slays,
and no one says, "Prepare to pay the blood money."
Faith in the king comes easily in lovely times,
but be faithful now and endure, pale lover.
No cure exists for this pain but to die,
So why should I say, "Cure this pain"?
In a dream last night I saw
an ancient one in the garden of Love,
beckoning with his hand, saying, "Come here."
On this path, Love is the emerald,
the beautiful green that wards off dragons
enough, I am losing myself.
If you are a man of learning,
read something classic,
a history of the human struggle
and don't settle for mediocre verse.
Rumi.





آخرین شعر مولانا در بستر مرگ


رو سر بنه به بالين تنها مرا رها كن
ترك من خراب شبگرد مبتلا كن
ماييم و موج سودا شب تا به روز تنها
خواهي بيا ببخشا خواهي برو جفا كن
از من گريز تا تو هم در بلا نيفتی
بگزين ره سلامت ترك ره بلا كن
ماييم و آب ديده در كنج غم خزيده
بر آب ديده ما صد جاي آسيا كن
خيره كشي است ما را دارد دلي چو خارا
بكشد كسش نگويد تدبير خونبها كن
برشا خوبرويان واجب وفا نباشد
اي زرد روي عاشق تو صبر كن وفا كن
درديست غير مردن كانرا دوا نباشد
پس من چگونه گويم كين درد رادواكن
در خواب دوش پيري در كوي عشق ديدم
با دست اشارتم كرد كه عزم سوي ما كن
گر ا‍‍ژدهاست بر ره عشق است چون زمرد
از برق اين زمرد هين دفع اژدها كن
بس کن که بیخودم من ور تو هنرفزایی
تاریخ بوعلی گو تنبیه بوالعلا کن