Despite being virtually unknown here in America, the outstanding 15th century Persian Sufi, Nuruddin Abdul Rahman Jami was a Sufi poet par excellence. Among the Persian speakers, Jami's following verses - offering glowing praises for Rumi and his magna obra, Masnavi Manavi or Rhyming Couplets of Profound Spiritual Meanings - are widely known and often recited:
Maulana Rumi's Masnavi Manavi
is the Quran in Persian language.
I'm not saying that his excellency,
Maulana Rumi is a Prophet,
but he sure does have a Book.
Jami - My Translation
The renowned Persian thinker and poet 'Abd al-Rahman al-Jami (1414-92 CE) wrote his Flashes of Light (Lawa'ih) to explain "the intuitions and verities displayed on the pages of the hearts and minds of men of insight and divine knowledge." Each section of his work consists of a discussion in prose and a portion in verses. Jami provides one of the best, synthetic introductions to Sufi spirituality.
Maulana Rumi's Masnavi Manavi
is the Quran in Persian language.
I'm not saying that his excellency,
Maulana Rumi is a Prophet,
but he sure does have a Book.
Jami - My Translation
مثنوي معنوي مولوي
هست قرآن درزبان پهلوي
من نمي گويم كه آن عالي جناب
هست پيغمبر، ولي دارد كتاب
نور الدین عبدالرحمن جامی
"Nuruddin Abdul Rahman Jami (1414-1492) was a Persian poet, scholar, and Sufi mystic. He wrote lyrical poems and odes, seven romantic or didactic Masnavi (rhyming couplets), such as `Yusuf u Zulaikha` and `Salaman and Absal`, and many other works. Over almost fifty years, Jami turned his hand to every genre of Persian poetry and penned numerous treatises on a wide range of topics in the humanities and religious sciences. Jami is considered one of the greatest Persian poets of all time and one of the last great Sufi poets. The author of about 87 books and countless letters, Jami wrote history, philosophy and theology, although he is best known in the West for his verse. Included in the larger work Haft Awrang (“Seven Thrones”), Jami’s poem “Yusuf and Zulaykha” retells the story of Jacob’s son Joseph and Potiphar’s wife. "
________________________________
|
|
Read Jami's major Sufi mystical prose work, Lawa'ih - لوایح - or Treatise on Sufism:
Treatise on Sufism -Lawa'ih
Treatise on Sufism -Lawa'ih
زندگی و آثار نورالدین عبدالرحمان جامی
زندگی نامه مولانا عبدالرحمن جامی
نور الدین عبدالرحمن بن نظام الدین احمد بن محمد جامی ملقب به ابو البركات ومتخلص به جامی از مشهورترین شعرای ادب پارسی دری قرن نهم هجری قمری است. وی در سال817 ه. ق در خرجرد جام به دنیا آمد و در نوجوانی در هرات و سمرقند به فراگیری علوم مختلف پرداخت. جامی در جوانی سرودن شعر را آغاز كرد و به مناسبت مولد خویش و ارادت به شیخ الاسلام احمد جام، تخلص جامی را اختیار نمود. جامی علاوه بر شعر و شاعری در منطق، فلسفه، حكمت اشراق، ریاضی، طبیعیات و صرف و نحو نیز آگاهی داشت و چندی در طریق تصوف به سیر و سلوك پرداخت. وی سپس در هرات به خدمت سعد الدین كاشغری از مشایخ بزرگ تصوف و خواجه ناصرالدین عبدا... احرار درآمد و براثر مطالعه و تحقیق در عرفان و تصوف از بزرگان متصوفه آن زمان گشت. عبدالرحمن جامی بخشی از زمان شاهرخ و قسمت اعظم سلطنت سلطان حسین بایقرا را درك كرد وبا امیر علیشیر نوائی معاصر بود. وی پس از اقامت در هرات جز چندسفر كوتاه به مكه ،بغداد، دمشق و تبریز تمام عمر در همین شهر سكونت گزید و به سیر وسلوك پرداخت.
جامی در طول زندگی خود مورد احترام سلاطین و بزرگان معاصر خود بود و سلطان حسین بایقرا كه پادشاهی اهل ذوق ادبی بود و وزیر دانشمندش امیر علیشیر نوائی او راگرامی می‌داشتند ، بطوریكه امیر علیشیر پس از مرگ جامی كتاب (خمسه المتحیرین) را به‌یاد گار او برشته تحریر درآورد. سلطان محمد فاتح پادشاه عثمانی نیز به این شاعر احترام می گذاشت و حتی از او دعوت كرد به قسطنطنیه سفر كند كه جامی این دعوت را نپذیرفت. عبدالرحمن جامی در فنون مختلف و علوم دینی و تاریخ و ادب از اساتید زمان خود بود و در شعر به سعدی و حافظ توجه داشت و از سبك نظامی پیروی می كرد. آثار ادبی جای این شاعر را در ردیف انوری، سعدی ،حافظ، خیام، فردوسی و مولانا قرار داده است و وی را می توان از آخرین شعرای صوفی ادب دری دانست كه به سبك كلاسیك شعرمی سرود است. این عارف بزرگ در سال 898 ه.ق در هرات در گذشت و طی تشییع جنازه ای باشكوه كه سلطان حسین بایقرا شخصا در آن شركت كرد به خاك سپرده شد
آثار : آثار جامی بالغ بر یكصد كتاب است ، مهم‌ترین این تألیفات عبارتند از:
1- دیوان اشعار (شامل سه بخش: فاتح الشباب ، واسطه‌العقد، خاتمه الحیات)
2- هفت اورنگ ( به تقلید از خمسه نظامی شامل هفت بخش: سلسله الذهب، سلامان وابسال، تحفه الاحرار، سیحه الاحرار، یوسف و زلیخا، لیلی و مجنون، خرداد نامه‌اسكندری)
3- نفحات الانس
4- بهارستان
5- لوایح
6- اشعه اللمعات
7- تاریخ صوفیان و مذهب آنها
8- نقدالنصوص فی شرح نقش الفصوص ابن عربی
9- مناسك حج منظوم
10- مناقب جلال الدین رومی
11- منشأت.
|
| |
تحفة‌الاحرار
________________________________ شرح رباعيات جامي________________________________
________________________________
________________________________
|
________________________________
سبحة‌الابرار ________________________________ نفحات الانس في حضرات القدس ________________________________ ________________________________ اشعة اللمعات ________________________________ |
The task of my life is love
The reason of my life is love
The sum of my life is love
My mind has completely gone for love
My heart and soul are always protected by love.
I need to come back to my senses
so I can start my preaching about love.
Unless your chest gets that burning feeling
every time love is mentioned,
you can never truly explain the meaning of love.
May my Helper from High Above
bestow more knowledge upon me,
so I can continue my research studies on love.
I feel my chest is burning for love right now,
so here are my humble explanations
of the good old love:
Love is just a poor moth
in front of the Eternal Flame (God).
Those burning marks on the moth
are for the sake of the everlasting love.
A soul without love,
is just a lifeless dead corpse.
A soul blessed by love,
remains forever alive.
Seek the very essence of your life
in love.
Search your own inner treasures
in love.
Wherever it might be,
love is always the alchemy of all things.
Even worthless copper touched by love,
turns into solid gold.
Love is not meant
to get attached to this material world,
love means giving up on both worlds.
Love is not meant
to simply wish for eternal union with the Beloved,
love means getting burned and consumed
in the flames of self-annihilation first.
A lover is the one
who happily sings the song of self-annihilation
while letting go of his or her own self.
A lover is the one
who not only gives up the wealth of this world,
but also ignores the rewards of the hereafter.
A lover's lifelong quest
is finding the direction of the Friend (God)
because anything and anyone but the Friend,
is simply a mirage.
A lover even gives up
on his or her closest loved ones,
for the sake of eternal mystical union
with the Friend.
with the Friend.
A lover even abandons
the joyous company of lifelong friends,
in order to follow as the Friend commands.
At any given moment,
a lover stands in total awe of love.
And in every breath taken,
a lover cherishes the blessings of love.
Jami.
نور الدین عبدالرحمن جامی
کار من عشق و بار من عشق است
حاصل روزگار من عشق است
سر رشته کشيده بود به عشق
دل و جان آرميده بود به عشق
به سر رشتهء خود آيم باز
سخن عاشقي کنم آغاز
آن نه رشته، سلاسل ذهب است
تا نجوشد ز سينه عشق سخن
نتوان داد شرح عشق کهن
مي‌زند جوش، عشق‌ام از سينه
تا دهم شرح عشق ديرينه
گر مددگار من شود توفيق
که کنم درس عشق را تحقيق
عشق پروانهٔ شمع ازل است
داغ پروانگی‌اش لم یزل است
بیقراری سپهر از عشق است
گرم رفتاری مهر از عشق است
خاک یک جرعه از آن جام گرفت
که درین دایره آرام گرفت
دل بی‌عشق، تن بی‌جان است
جان از او زندهٔ جاویدان است
گوهر زندگی از عشق طلب!
گنج پایندگی از عشق طلب!
عشق هر جا بود اکسیر گرست
مس ز خاصیت اکسیر، زرست
عشق نه کار جهان ساختن است
بلکه نقد دو جهان باختن است
عشق نه دلق بقا دوختن است
بلکه با داغ فنا سوختن است
عاشق آن دان که ز خود بازرهد
نغمهٔ ترک خودی سازدهد
نه ره دولت دنیا سپرد
نه سوی نعمت عقبا نگرد
قبلهٔ همت او دوست بود
هر چه جز دوست همه پوست بود
آنچه با دوست دهد پیوندش
شود از فرط محبت بندش
ترک خشنودی اغیار کند
به رضای دل او کار کند
هر دم‌اش حیرت دیگر زاید
هر نفس شوق دگر افزاید
No comments:
Post a Comment